Tak wygląda najdroższa torebka świata. Kosztuje tyle, co mieszkanie w centrum Warszawy

Ukłon w stronę Françoise Hardy i dziedzictwa Paco Rabanne

Torebka Nano Bag 1969, wykonana z 18-karatowego złota, została wczoraj zaprezentowana na pokazie Rabanne na sezon wiosna/lato 2025 i wyceniona na oszałamiającą kwotę 250 000 euro (czyli ponad milion złotych - tyle, co w 2024 roku kosztuje mieszkanie w warszawskim Śródmieściu). Torebka oddaje hołd „najdroższej sukience świata” ze złota i diamentów, która została wykonana przez Paco Rabanne'a dla francuskiej ikony mody Françoise Hardy w 1968 roku. Kreacja składała się z 1000 złotych płytek i 300 karatów diamentów, a Hardy trafiła na pierwsze strony gazet na całym świecie, gdy w 1968 roku przyjechała w niej opancerzoną ciężarówką na targi jubilerskie w Paryżu.

Nowa złota torba, której wykonanie zajęło 100 godzin we współpracy z francuskim jubilerem Arthusem Bertrandem, ma przyćmić nawet najbardziej pożądane torebki Hermès Birkin, które zazwyczaj sprzedawane są w cenie od 17 000 do 200 000 dolarów. Trzeba jednak wspomnieć, że choć Nano Bag 1969 jest najdroższą ze wszystkich torebek dostępnych obecnie w sprzedaży, to najdroższa torebka, jaką kiedykolwiek stworzono, została wykonana przez jubilerów Mouawad. Wykonana z 4000 diamentów o łącznej masie 381,92 karatów, torebka 1001 Nights w 2010 roku zdobyła rekord Guinnessa za swoją cenę 3,8 miliona dolarów.

Pokaz Rabanne wiosna-lato 2025

Julien Dossena zaprezentował kolekcję pełną zabawy i eksperymentów. Od skórzanych toreb owiniętych transparentnym, sztywnym plastikiem po przezroczyste czółenka, pokaz wyrażał zamiłowanie marki do nietypowych faktur i materiałów. Nie zabrakło też nawiązań do kultowej metaloplastyki Rabanne - tym razem w formie błyszczących trójkątnych paneli oraz dżetów zdobiących ubrania.

Oprócz złotej torby Nano, zaprezentowano także dwie inne ręcznie wykonane torby: The 1969 Glass Bag, wykonaną ze szkła Murano przez weneckiego szklarza Venini, oraz The 1969 Ceramic Bag, wykonaną we współpracy z paryskim warsztatem Astier de Villatte. Wykonana z ceramicznych dysków torba została ukształtowana przy użyciu XVIII-wiecznej techniki „estampage”, w której glina jest wtłaczana do form gipsowych w celu uzyskania unikalnych, teksturowanych wykończeń.