Najważniejsi współcześni projektanci mody

Przyjaciel rodziny Kardashian, gwiazda mediów społecznościowych i, mimo młodego wieku, jeden z projektantów o najbardziej rozpoznawalnej estetyce w branży mody. Olivier Rousteing urodził się w 1985 roku w konserwatywnym francuskim mieście Bordeaux. Gdy miał rok został adoptowany przez menadżera portu morskiego i jego żonę (z zawodu optyk). Olivier studiował w prywatnej paryskiej szkole École supérieure des arts et techniques de la mode, ale nie udało mu się uzyskać jej dyplomu. Studia zakończył z dwuletnim wyprzedzeniem w 2003 roku i wyjechał do Włoch, by rozpocząć pracę jako asystent Petera Dundasa w domu mody Roberto Cavalliego. Początkowo był tam projektantem damskiej kolekcji prêt-à-porter, ale później (na pięć lat) objął stanowisko dyrektora kreatywnego. To doświadczenie pozwoliło mu nabrać odwagi i dużej pewności siebie. Od 2009 roku Rousteing projektuje pod szyldem Balmain, gdzie na początkowo blisko współpracował z Christophem Decarninen. Po dwóch latach i rezygnacji Decarnina z posady, Olivier w wieku 25 lat objął stery w legendarnym francuskim domu mody. Od tej pory odpowiedzialny jest za męskie i damskie kolekcje ready-to-wear. Młody projektant przyniósł marce powiew świeżości i stworzył jej charakterystyczny, rozpoznawalny styl. Rousteing jest uwielbiany przez kobiety (chociaż nie tylko, w końcu pod kierownictwem młodego Francuza firma zyskała także szerokie grono męskich klientów) głównie dlatego, że stara się wydobyć z nich wewnętrzną siłę i pewność siebie. Jego ubrania, tworzone według filozofii kultu ciała, są bardzo seksowne i podkreślają kobiece atuty. Projektant lubi łączyć elegancję z casualem, miksuje przy tym style różnych kultur, dlatego wiele z kreacji prezentowanych na wybiegach Balmain przypomina stroje dla nowoczesnych wojowniczek. Rousteing uważa także, że luksus nie ma granic i jest zwolennikiem wyrzeźbionych ciał. W szeregach wykreowanej przez niego Balmain Army pojawiają się głównie rozpoznawalne piękności. Grupę tę stanowią różnorodnie etniczne modelki i gwiazdy znane na całym świecie, a przede wszystkim silne kobiety m. in.: Joan Smalls, Gigi Hadid, Rosie Huntington-Whitley, Adriana Lima czy Jourdan Dunn. Osobiste relacje Oliviera z gwiazdami (a przynajmniej te uwieczniane w mediach społecznościowych) stały się integralną częścią międzynarodowej kampanii firmy. Rousteing, tak samo jak założyciel legendarnego domu mody Pierre Balmain, zamiast rozpamiętywać przeszłość woli skupiać się na tym, co nadchodzi. Właśnie dlatego projektant swoimi muzami uczynił gwiazdy młodego pokolenia jak np. Rihannę czy siostry Jenner. Projektantowi bardzo zależy, by z luksusowym domem mody mogło utożsamiać się szersze grono jego fanów. Jego kolekcja stworzona z H&M w 2015 roku odniosła gigantyczny sukces. Co zachęciło go do podejmowania następnych kooperacji. W maju 2017 roku Rousteing ogłosił kolejną współpracę Balmain z komercyjną firmą. Tym razem był to kosmetyczny gigant - L'Oréal Paris.

Jedna ze 100 najbardziej wpływowych osób na świecie według magazynu Time (2014) urodziła się w Paryżu w 1973 roku. Oboje rodziców Phoebe Philo to Brytyjczycy, którzy zamieszkali Francję jedynie w celach zawodowych. Jej ojciec jest geodetą, a matka - Celia Philo sprzedaje dzieła sztuki i projektuje grafiki. Phoebe dzieciństwo spędziła w Londynie, gdzie w wieku 14 lat otrzymała w prezencie swoją pierwszą maszynę do szycia. Prawdopodobnie przesądziło to o jej dalszych losach zawodowych, ponieważ Brytyjka w 1996 roku ukończyła prestiżową londyńską szkołę Central Saint Martins. Rok później rozpoczęła pracę dla francuskiego domu mody Chloé jako asystentka Stelli McCartney. Philo objęła stery marki po tym, jak McCartney w 2001 roku dostała propozycję działalność na własne nazwisko i odeszła z firmy. Brytyjka samodzielnie projektowała kolekcje Chloé aż do 2006 roku. Zanim jednak trafiła do zespołu Céline w październiku 2008 roku, dwuletnią przerwę w karierze wykorzystała na spędzenie czasu z rodziną. Od 2004 roku jest żoną angielskiego kuratora sztuki Maxa Wigrama z którym ma trójkę dzieci urodzonych w 2004, 2007 i 2012 roku. Philo swoją stylistyką, którą można opisać jako „powrót do rzeczywistości”, doprowadziła do potrojenia zysków Céline. Brytyjka ponownie zdefiniowała znakomicie wykonaną modę luksusową jako minimalistyczną i pozbawioną nonsensu. Jej znakiem rozpoznawczym stało się miksowanie funkcjonalności z ekspresją artystyczną, a wszystkie projekty które wykonała dla francuskiego domu mody opisywane są jako wyrafinowane, praktyczne, oryginalne i ponadczasowe jednocześnie. Za swoją wieloletnią pracę Philo została doceniona prestiżowymi nagrodami, m. in.: „Brytyjskiego projektanta roku” British Fashion Council w 2005 i 2010 roku oraz „Międzynarodowego projektanta roku” CFDA w 2011 roku. W grudniu zeszłego roku Brytyjka pożegnała się z Céline bez podawania konkretnej przyczyny. Jej kolekcja na jesień/zimę 2018/2019 będzie ostatnią przygotowaną dla tego luksusowego domu mody. Projektantce przypisuje się odmienienie losów założonej w 1945 roku marki, a zarazem przekształcenie estetyki szaf milionów, nie do końca świadomych tego kobiet. Na razie nie wiemy, jakie plany na przyszłość ma Phoebe Philo. Pojawiły się plotki, że mogłaby zastąpić Karla Lagerfelda na stanowisku projektanta Chanel, ale Niemiec, póki co nie planuje zwolnić posady. Może Brytyjka znowu spędzi trochę czasu z rodziną?

Urodzony w Londynie w 1979 roku Kim Jones w wieku trzech miesięcy razem z rodziną przeniósł się do Ekwadoru, póżniej zamieszkiwał także afrykańskie kraje takie jak: Etiopia, Kenia, Tanzania, Botswana oraz Karaiby. Prawdopodobnie takie „koczownicze” dzieciństwo miało ogromny wpływ na późniejszy styl i estetykę przyszłego projektanta. Na długo przed rozpoczęciem studiów na Central Saint Martins, Jonestak planował karierę w branży kreatywnej - chciał zostać fotografem lub grafikiem. Projektant otrzymał w Londynie tytuł magistra w zakresie odzieży męskiej. Jego dyplomową kolekcję na zakończenie edukacji w 2002 roku docenił i w całości zakupił sam John Galliano. W 2003 roku Brytyjczyk stworzył brand sygnowany własnym nazwiskiem, dzięki któremu został zauważony przez markę Alfred Dunhill. Projektant był jej dyrektorem kreatywnym w latach 2008-2011. Międzyczasie, w 2006 roku zdobył tytuł najlepszego brytyjskiego projektanta odzieży męskiej. Później jako dyrektor artystyczny kolekcji męskiej, w 2011 roku rozpoczął pracę dla domu mody Louis Vuitton. Jones zadebiutował we francuskiej marce kolekcją na sezon wiosna-lato 2012. Projektant był odpowiedzialny za współpracę z brytyjskimi artystami Jake'em i Dinosem Chapmanem, oraz przebojową kolekcję z nowojorską streetwearową firmą Supreme, które sprawiły, że rozpoznawalności marki i jej dochody znacznie wzrosły. Produkty z kolekcji Supreme x Louis Vuitton (zaprezentowanych na pokazie jesień-zima 2017/2018) natychmiast podbiły media społecznościowe. Jones udowodnił, że jest jednym z niewielu projektantów, którzy z wyczuciem potrafią balansować na pograniczu luksusu i streetwearu. Pod jego sterami Louis Vuitton docierało zarówno do lubiących klasykę stałych klientów, jak i wyznawców mody ulicznej. Jego estetykę i wrażliwość na modę uliczną docenili m.in. Kanye West i Virgil Abloh (Off-White).

Niedawno poinformowaliśmy was, że Kim Jones odchodzi z Louis Vuitton. Na razie ciągle nie wiemy, jakie plany ma projektant ani kto zajmie jego miejsce we francuskiej marce, ale istnieje kilka podejrzeń. We wrześniu zeszłego roku pojawiły się pogłoski, że projektant jest w trakcie negocjacji z włoskim domem mody Versace. Ani Jones, ani marka nigdy nie skomentowali tych spekulacji. Kim, obok Phoebe Philo (która niedawno opuściła Céline), jest także kandydatem do objęcia stanowiska dyrektora kreatywnego w brytyjskim Burberry. Zobaczcie pokaz zaprezentowany podczas Paris Fashion Week na sezon jesień-zima 2018, który był symbolicznym pożegnaniem 38-letniego projektanta z francuską marką po siedmiu latach współpracy>>

Raf Simons urodził się w niewielkim belgijskim miasteczku w 1968 roku jako syn stróża nocnego i sprzątaczki. Za namową projektantki Lindy Loppy rozpoczął naukę projektowania ubioru na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Wielu przyjaciół z akademickich czasów do tej pory pozostaje współpracownikami Simonsa. Są wśród nich fotografowie, styliści oraz projektanci tacy jak np. Olivier Rizzo, Veronique Branquinho czy Willy Vanderperre. Zanim jednak Simons trafił do branży mody, w 1991 roku ukończył szkołę projektowania przemysłowego oraz projektowania mebli w belgijskim mieście Genk. Po zakończeniu nauki początkowo pracował jako projektant mebli dla galerii oraz prywatnych klientów. Był także stażystą wspomnianego belgijskiego projektanta Waltera Van Beirendoncka, który zabierając Rafa na pokaz Martina Margieli, rozkochał go w świecie mody. Belg w 1995 roku otworzył brand sygnowany własnym nazwiskiem. Projektując odzież dla mężczyzn zaprezentował wtedy radykalnie odmienny wizerunek męskości. Energię i osobliwość nastoletnich subkultur połączył z surowością i precyzją tradycyjnego krawiectwa. W październiku 2000 roku zaproponowano mu objęcie profesury Wydziału Mody Uniwersytetu Sztuki Stosowanej w Wiedniu - stanowisko to piastował przez pięć kolejnych lat. Po ukończeniu akademickiej kariery przyszedł czas na objęcie sterów w domu mody Jil Sander. Minimalistyczny styl projektanta sprawił, że idealnie wpasował się w estetykę niemieckiego domu mody. Simons z firmą związany był do roku 2012, w tym czasie odpowiadał zarówno za kolekcje męskie, jak i damskie. Wiernym fanom marki trudno było wyobrazić sobie firmę bez niego.

W sierpniu 2016 roku nowojorski brand Calvin Klein ogłosił, że Belg będzie przewodniczył globalnej strategii kreatywnej firmy Calvin Klein w markach Cavin Klein Collection, Calvin Klein Platinum, Calvin Klein, Calvin Klein Jeans, Calvin Klein Underwear oraz Calvin Klein Home. Ubrania Rafa Simonsa są zarówno inspirowane, jak i projektowane dla pewnych siebie outsiderów. Jego estetyka jest innowacyjna i sportowa, a projektant często ogranicza się do czystej palety kolorystycznej szarości, czerni i bieli. Z upływem lat i ogólnym rozwojem podstawami jego stylu wciąż pozostają: ciągłe badania nad fakturami i tkaninami, nowoczesne proporcje oraz wzajemna gra czystej konstrukcji z innowatorskimi krojami. Projektant często powtarza, jak ważne są dla niego indywidualność i niezależność, których brak był prawdopodobnie przyczyną rozstania się Belga z domem mody Dior po trzech i pół roku współpracy. Simons otrzymał tę posadę po głośnym i kontrowersyjnym zwolnieniu z niej Johna Galliano. Pod szyldem francuskiego domu mody belgijski projektant zaprezentował swoją pierwszą kolekcję haute couture na sezon jesień-zima 2012. Jedną z jego wyśmienitych kreacji miała na sobie Jennifer Lawrence odbierając w 2013 roku Oscara za najlepszą rolę pierwszoplanową. Raf Simons aktualnie mieszka i pracuje dla CK w Nowym Jorku.

Hedi Slimane - niepozorny szczupły fotograf i projektant o bladej cerze, który mimo 50 lat wciąż wygląda jak chłopiec, urodził się w Paryżu w 1968 roku. W jego żyłach płynie tunezyjska krew ojca i włoska - matki. Fotografia w życiu przyszłego projektanta pojawiła się znacznie wcześniej niż moda. Początkowo Hedi chciał zostać dziennikarzem reportażystą i studiował historię sztuki na paryskiej uczelni École du Louvre. W latach 90. rozpoczął karierę asystenta w dziale marketingu mody u Yves Saint Laurenta, a w 1996 roku Pierre Bergé zlecił mu projektowanie męskiej kolekcji ready-to-wear. Po sukcesie jego projektów został nawet dyrektorem artystycznym całej linii. Jego kolekcja „Black Tie” na sezon jesień-zima 2000 zapoczątkowała globalny trend na „chłopięcą” (chudą i niezbyt męską) sylwetkę. Mimo pomyślności z jaką prowadził firmę, Slimane opuścił kultowy dom mody, a dodatkowo odrzucił propozycję objęcia sterów w Jil Sander. Przeniósł się do Berlina, gdzie jego pobyt związany był z Kunst-Werke Institute for Contemporary Art. W tym czasie opublikował także swój pierwszy album poświęcony fotografii pt. „Berlin”. Był to początek charakterystycznego stylu fotografowania projektanta, który później często wykonywał zdjęcia do kampanii reklamowych. Slimane opuścił Berlin by objąć stanowisko dyrektora kreatywnego marki Dior Homme. To właśnie tam w pełni rozwinął modę na chude figury mężczyzn, osiągając przy tym spektakularny sukces. W czerwcu 2001 roku wypuścił także pierwszy zapach marki - Higher. Zaprojektował do niego opakowanie, a nad kampanią reklamową pracował z legendarnym fotografem Richardem Avedonem. W kwietniu 2002 roku został pierwszym projektantem odzieży męskiej, który otrzymał nagrodę „Międzynarodowego projektanta mody” CFDA. Nagrodę wręczył mu David Bowie, któremu Francuz projektował ubrania na trasy koncertowe. Ponadto kostiumy sceniczne tworzył także dla artystów takich jak: Daft Punk, The Kills, Mick Jagger, Jack White, Franz Ferdinand czy Beck. W lipcu 2007 roku projektant odszedł z francuskiego domu mody by na poważnie zająć się fotografią. Podobno proponowano mu sfinansowanie własnego brandu, ale Slimane odmówił tłumacząc, że nie chciałby stracić kontroli nad własnym nazwiskiem i marką nim sygnowaną. W 2012 r. powrócił do domu mody Yves Saint Laurent jako dyrektorem kreatywny, gdzie nadzorował zarówno linie damskie, jak i męskie. Zastąpił zajmującego to stanowisko przez osiem lat Stefano Pilatiego. Silmane po objęciu sterów kultowej marki dokonał wielu rewolucji, które początkowo nie zostały dobrze przyjęte przez branżę modową. Po pierwsze - zmienił logo kolekcji ready-to-wear. Od teraz na metce tych ubrań pojawiał się jedynie biały napis Saint Laurent na czarnym tle. Po drugie, przeniósł studio projektowe z Paryża do Los Angeles. Kolekcje inspirowane energią i kulturą młodzieżowego miasta oraz muzyką przyciągnęły uwagę światowego przemysłu modowego i przyniosły oszałamiające wyniki finansowe. Nowa estetyka Saint Laurent łącząca styl grunge i boho, pomimo pczątkowych nieprzychylnych recenzji, okazała się niebywale skuteczna komercyjnie. Slimane był także autorem wszystkich zdjęć do kampanii reklamowych marki podczas jego kadencji. W kwietniu 2016 roku projektant nie przedłużył jednak umowy z francuskim domem mody. W styczniu 2018 ogłoszono, że od 1 lutego Slimane będzie dyrektorem wizerunkowym, artystycznym oraz kreatywnym francuskiego domu mody Céline. Jego zadaniem będzie także rozszerzenie oferty marki należącej do LVMH o kolekcje haute couture, odzież męską oraz zapachy.

Anthony Vaccarello urodził się w 1982 roku w Brukseli jako jedyny syn pary Włochów. Przed rozpoczęciem nauki rzeźbiarstwa w prestiżowej belgijskiej szkole La Cambre (w 2000 roku) przez rok studiował prawo. Rzeźbiarstwo zamienił jednak na projektowanie ubrań i z wyróżnieniem ukończył edukacje w 2006 roku. Wziął nawet udział w konkursie organizowanym na festiwalu mody Hyères, gdzie kolekcją, inspirowaną włoską aktorką pornograficzną La Ciccioliną, udało mu się zdobyć pierwszą nagrodę. Pierwsze doświadczenie zdobywał przez dwa lata pracując dla samego Karla Lagerfelda w domu mody Fendi. Specjalizował się tam w wyrobach z futra. W styczniu 2009 roku przeniósł się do Paryża, gdzie pokazał debiutancką kolekcję pięciu looków sygnowaną własnym nazwiskiem. Stroje zaprezentowane zostały na witrynie butiku „Maria Luisa”. Po tym, jak w sesji do lookbooku projektanta na jesień-zimę 2010 wzięła udział aktorka Lou Doillon - seksowne mini sukienki pokochały gwiazdy Hollywood (Gwyneth Paltrow, Jennifer Lopez czy Alessandra Ambrosio). Rok później został wyróżniony prestiżową nagrodą przyznawaną przez Association Nationale pour le Développement des Arts de la Mode. Projektant zyskał dzięki temu sławę i uznanie. Podczas jednej z prezentacji jego kolekcji w 2012 na wybiegu pojawiły się Anja Rubik i Karlie Kloss, a inne znane modelki same zgłaszały z prośbą o zaangażowanie ich do pokazów. W 2013 roku projektant dostał propozycję pracy od samej Donatelli Versace i objął prowadzenie młodszej linii włoskiego domu mody - Versus. W tym czasie nadal prowadził swoją autorską markę, twierdząc, że jeśli ma się odpowiednio zgrany zespół nie jest to żadne wyzwanie. Projekty Belga od samego początku są bardzo śmiałe, mają perfekcyjny krój, eksponują ciało i podkreślają nowocześnie pojmowaną kobiecość. Vaccarello w dużej mierze przypomina swojego mistrza - Azzedine’a Alaïa’ę. Obu projektantów łączy skromność, pracowitość, pokora oraz zamiłowanie do skomplikowanej konstrukcji. Nic dziwnego, że w kwietniu 2016 przyjął posadę dyrektora kreatywnego Saint Laurent. Wykreowana przez poprzednika (Hedi Slimane) grunge'owa estetyka idealnie wpasowuje się w styl belgijskiego projektanta. Vaccarello tym razem zawiesił działalność swojej prywatnej firmy, a jego pokazy dla francuskiego domu mody są jednymi z najbardziej wyczekiwanych podczas paryskich tygodni mody. Wiele przeprowadzonych wywiadów dowodzi, że Anthony prywatnie jest bardzo nieśmiały i szczery. Jego partnerem od kilkunastu lat jest Arnaud Michaux. Projektant jest także dobrze znany z przyjaźni z polską top modelką Anją Rubik. Poznali się jeszcze w czasach, gdy Vaccarello pracował dla Lagerfelda, a Rubik była jego muzą. Jak twierdzi projektant - gwiazda modelingu jest najlepszą ambasadorką estetyki, którą tworzy. Pamiętacie jego występ w pierwszym finale polskiej edycji Project Runway?

Projektant urodził się w 1971 roku w Wielkiej Brytanii. Jest synem stolarza, a jego matka także związana jest z branżą mody - pracuje jako dekoratorka wystaw sklepowych w sieci Marks and Spencer. Christopher w 1994 roku ukończył londyńską Royal College Of Art. Tuż po szkole, w latach 1994 -1996 został odpowiedzialny za damską kolekcję projektantki Donny Karan. To właśnie podczas pracy dla amerykańskiej firmy spotkał Angelę Ahrendts, z którą później połączyło go wiele projektów zawodowych. Bailey po opuszczeniu marki Karan został starszym projektantem kolekcji damskich Gucci (pod kierownictwem Toma Forda). Podczas pracy dla włoskiego domu mody Bailey poznał swojego przyszłego partnera Geerta Closeta, który również był projektantem mody (Miu Miu). W 2004 roku u Geerta zdiagnozowano nowotwór mózgu, projektant zmarł rok później. Bailey dla Gucci pracował do 2001 roku, kiedy zaproponowano mu posadę w legendarnym domu mody Burberry. Brytyjczyk karierę w marce, której historia sięga aż 1856 roku, rozpoczął od stanowiska dyrektora ds. wzornictwa pod kierownictwem ówczesnej dyrektor generalnej Rose Marie Bravo. Posadę dyrektora firmy objął w 2009 roku. W tym samym roku decyzją Elżbiety II został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego, oprócz tego trzykrotnie (w 2007, 2008 i 2013 roku) zdobył nagrodę British Fashion Awards dla najlepszego projektanta odzieży męskiej. Rok 2009 był to również czas, kiedy Bailey zaczął spotykać się z angielskim aktorem Simonem Woodsem (Duma i uprzedzenie, Penelope, Rzym). Para pobrała się w 2012 roku.

Christopher sprawił, że legendarna brytyjska marka Burberryznów stała się cool. Firmę znaną głównie z produkcji kosztownych trenczów odmienił w jeden z najbardziej pożądanych i luksusowych domów mody na świecie. Oprócz tego, przekształcił tradycyjny angielski brand w cyfrowego pioniera - wprowadził innowacyjne kampanie reklamowej jak np. „Art of the Trench”, w której wziął udział także popularny street style’owy fotograf Scott Schuman; uczynił Burberry jedną z pierwszych marek na świecie wykorzystujących Snapchata do komercyjnej promocji (kolekcja wiosna-lato 2016 w całości została zaprezentowana za pomocą aplikacji dzień przed klasycznym pokazem); a także, jako pierwszy we wrześniu 2016 roku podczas London Fashion Week wdrożył fotmat „zobacz teraz, kup teraz” (See now, buy now), który dał klientom szansę nabycia prezentowanych na wybiegu ubrań już w trakcie trwania pokazu. Bailey sprawił, że ekskluzywny świat mody stał się dostępny od ręki, co całkowicie zrewolucjonizowało całą branżę. Jako dyrektor firmy był odpowiedzialny za jej ogólny wizerunek m.in.: strategie marketingowe, kampanie reklamowe, wystrój sklepów, linię kosmetyków i wszystkie kolekcje. Projektant przykładał niesamowitą wagę do jakości reklam prowadzonego domu mody. Do sesji zatrudniał jednego z najlepszych w branży legendarnego już fotografa Mario Testino i plejadę gwiazd m.in.: Rosie Huntington-Whiteley, Emmę Watson, Carę Delevingne, Eddiego Redmayne’a, Lily Donaldson czy Siennę Miller. Projekty Brytyjczyka miały też wiernych fanów wśród celebrytów i gwiazd Hollywood (Joan Collins, Madonna, Harry Styles, Kate Moss), którzy odegrali niezrównaną rolę w podniesieniu prestiżu marki. W 2008 roku Bailey razem ze wspominaną wcześniej Angelą Ahrendts założyli Fundację Burberry. Organizacja oprócz przeznaczania pieniędzy na pomoc młodym talentom i firmom, regularnie współpracuje z nieznanymi jeszcze muzykami o wielkim potencjale. To właśnie dzięki muzycznym spektaklom na pokazach Burberry panuje niesamowita atmosfera, a zespoły i artyści mają szansę na zaistnienie w świecie. Ku zaskoczeniu osób z branży mody Bailey ogłosił swoje odejście z brytyjskiego domu mody w październiku 2017 roku. W czasach, gdy na stołkach dyrektorów kreatywnych największych domów mody nieustannie panują roszady - postawa Brytyjczyka projektującego dla Burberry przez 17 lat była godna podziwu. Jednakże i dla niego przyszedł czas zmian. Projektant prezesem i szefem studia designu będzie jedynie do 31 marca, a do końca grudnia pozostanie wsparciem dla dyrektora generalnego Marco Gobbettiego. Żadna informacja na temat dalszych planów Baileya nie pojawiła się jeszcze w sieci. Nie wiemy również, kto zajmie jego miejsce w Burberry.

Demna Gvasalia urodził się w 1981 roku w gruzińskim mieście Suchumi zlokalizowanym na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego. Prestiżową i legendarną Królewską Akademię Sztuk Pięknych w Antwerpii ukończył w 2006 roku. Po zdobyciu dyplomu podjął pracę u Waltera van Beirendoncka, a w latach 2009-2012 zdobywał doświadczenie projektując damską linię Maison Martin Margiela. Odszedł jednak do francuskiego domu mody Louis Vuitton, gdzie zajmował stanowisko jednego z projektantów damskiej linii marki (pracował wówczas zarówno z Markiem Jacobsem, jak i Nicolasem Ghesquièrem). Gvasalia pożegnał się z kultowym paryskim domem mody, aby wraz z bratem i piątką anonimowych projektantów stworzyć własną markę. Twórcy Vetements wzorem byłego pracodawcy Gvasalii -Maison Martina Margieli- postanowili pozostać anonimowi. Ze względu na bogate portfolio nie udało się to jedynie gruzińskiemu projektantowi i jego bratu Guramowi (dyrektor generalny firmy). Paryski kolektyw pracuje na zasadach demokratycznych, a jego ideologia skupia się na łączeniu couture ze streetwearem. Według Gvasalii taki styl idealnie odzwierciedla potrzeby dzisiejszych konsumentów. Marka miała przywrócić sfrustrowanym projektantom poczucie zabawy w modzie i tworzyć współczesne ubrania w myśl minimalizmu. Vetements to pewnego rodzaju ironia i lustrzane odbicie kultury, w której żyjemy. Projektantom zależy na znalezieniu czegoś pięknego w rzeczach, które inni uważają za brzydkie. Marka po trzech sezonach zostało nominowana do nagrody Young Fashion Designer przyznawanej przez koncern LVMH. Choć, jak przyznaje Demna, firma nie ma na celu nikogo szokować - jest na językach całej branży mody. Zadziwiają miejsca prezentacji - np. drugi pokaz kolekcji kolektywu na paryskim tygodniu mody w sezonie jesień-zima 2015 zorganizowano w nocnym klubie Le Depot, a także modelki występujące na pokazach i w kampaniach reklamowych Vetements - wyszukiwane są bowiem przeważnie za pośrednictwem Instagrama i nie wpisują się raczej w w aktualnie obowiązujący kanon piękności. Demna, który jest dyrektorem kreatywnym marki zdradził, że w swojej pracy inspiruje się ubraniami, które nosił jako dziecko w Gruzji. Podczas jego dzieciństwa w czasach ZSRR ilość dostępnych ubrań była ta tyle ograniczona, że dzieciom kupowano rzeczy za duże o kilka rozmiarów, które miały wystarczyć im na dłużej.

Na fali sukcesów paryskiego kolektywu, Gvasalia w październiku 2015 roku został zwerbowany przez francuski holding Kering do Balenciagi. Stanowisko dyrektora artystycznego objął zastępując Alexandra Wanga, a jego pierwsza kolekcja dla marki zadebiutowała na Paris Fashion Week w marcu 2016 roku. Projekty z tej kolekcji nawiązywały do flagowych sylwetek stworzonych przez mistrza Cristóbala Balenciagę. Jak mówi sam Gvasalia: „są wręcz ich współczesną interpretacją”. Zdaniem projektanta najsilniejszymi i najbardziej przyciągającymi trendami są dzisiaj normalność i prostota, dlatego w swoich projektach stawia przede wszystkim na autentyczność. Duży rozgłos przyniosła mu torba inspirowaną klasycznym modelem „FRAKTA” z Ikei. Demnie kojarzyła się ona z akademickimi latami w Antwerpii, gdzie ze względu na rozmiar i cenę torby posiadała ją połowa studentów. Gruzin celowo i przekornie użył niebieskiego koloru - chciał tym samym podkreślić autentyczność projektu. Gvasalia mimo podjęcia się kontynuowania dziedzictwa Cristóbala Balenciagi, nadal pozostaje głównym projektantem i rzecznikiem prasowym Vetements. W marcu 2017 roku ogłoszono, że projektant otrzyma międzynarodową nagrodę CFDA za swoją pracę dla obu marek.

Największa i najlepsza niespodzianka w świecie mody ostatnich lat. Dyrektor kreatywny włoskiego domu mody Gucci -Alessandro Michele- urodził się w Rzymie w 1972 roku. Matka była pierwszą asystentką dyrektora brytyjskiej firmy Rank Films w Rzymie, a ojciec interesował się rzeźbą. Alessandro początkowo zainspirowany legendarną postacią włoskiego kostiumografa Piero Tosiego, również planował projektować sceniczne przebrania. Studiował na rzymskiej uczelni Accademia di Costume e di Moda. Zanim jednak w 2002 roku dostał propozycję współpracy od domu modyTom Ford, przez trzy lata projektował dzianiny dla firmy Les Copains, a następnie tworzył akcesoria pod kierunkiem Karla Lagerfelda i Silvii Venturini Fendi w domu mody Fendi. Pod koniec lat 90. Michele odniósł znaczny sukces w projektowaniu galanterii skórzanej, dlatego Ford namówił go do zmiany pracodawcy i projektowania torebek dla Gucci. Michele przez 10 lat pracował w cieniu: najpierw amerykańskiego projektanta, później pochodzącej z Florencji - Fridy Giannini. Włoch nowym dyrektorem kreatywnym kultowego domu mody został ogłoszony w styczniu 2015 roku. Marco Bizzarri -prezes i dyrektor generalny Gucci- zadecydował, że po odejściu Giannini najważniejsze stanowisko w swojej firmie powierzy zaufanemu i sprawdzonemu pracownikowi. Dzięki jego wsparciu Michele otrzymał artystyczną swobodę, dzięki której mógł wprowadzić swój charakterystyczny styl do włoskiego domu mody. Doprowadził tym samym do imponującego finansowego odrodzenia się domu mody. Według udostępnionych przez firmę informacji - w marcu zeszłego roku Gucci odniosło rekordowe od 20 lat przychody. Nie powinno to jednak nikogo dziwić, zważając na fakt, jak długą drogę w firmie przebył Alessandro zanim stał się jej dyrektorem kreatywnym. Pracę dla marki zaczynał od tworzenia skórzanych akcesoriów, potem kierował linią wnętrzarską, był także głównym projektantem w dziale dodatków. Michele aktualnie odpowiedzialny jest za wszystkie kolekcje Gucci oraz globalny wizerunek firmy. Wyjątkowe zrozumienie i docenienie historycznych kodów domu mody w połączeniu z współczesną wrażliwością i intuicją projektanta, stworzyło fascynującą nową narrację dla marki. Michele całkowicie odciął się od nowoczesnego stylu, który Giannini konsekwentnie lansowała przez lata. Jego kolekcje inspirowane epoką edwardiańską, stylem retro i romantyzmem,,są także pełne mnogości kolorów i printów, tworząc przy tym wyrazisty, a przede wszystkim rozpoznawalny wizerunek domu mody. Fascynacja przeszłością idealnie trafia w gust dzisiejszych młodych odbiorców marki. Proponowane przez Alessandro ekscentryczne projekty jak: sneakersy z aplikacjami, brokatowe okulary przeciwsłoneczne, mokasyny z futerkiem, haftowane bomberki czy t-shirty z retro logiem stały się hitem wśród światowych fashionistek. Wyznacznikiem sukcesu Włocha jest też fakt, z jakim zaangażowaniem sieciówki kopiują jego pomysły. Młodzieńcza, kolorowa, pełna romantycznych akcentów wyjątkowa wrażliwość Michelego otworzyła zupełnie nowy rozdział w historii włoskiej marki. Oprócz tego, że włoski projektant podbija ulice, jego kreacje uwielbiają także gwiazdy show-businessu. W jego dziełach możemy zobaczyć Florence Welch, Dakotę Johnson, Georgię May Jagger, Beyoncé, Gwyneth Paltrow, Julianne Moore, Rosie Huntington-Whiteley, Nicole Kidman, Jareda Leto czy Alexę Chung. Ponadto, na oficjalne spotkania jego projekty wybrały księżna Kate Middleton, Michelle Obama czy Charlotte Casiraghi. Wielką fanką ubrań tworzonych przez Alessandro jest także sama Anna Wintour. Bardzo oryginalna wizja włoskiego projektanta została doceniona przez British Fashion Council już po dziewięciu miesiącach jego pracy dla Gucci. Michele otrzymał nagrodę „Międzynarodowego projektanta roku” podczas British Fashion Awards w 2015 roku. Rok później został on odznaczony przez CFDA międzynarodową nagrodą za twórczy wkład w międzynarodową scenę mody”. Tego samego roku zdobył także nagrodę Brytyjskiego Projektanta Roku GQ.