Ten polski film z lat 80. zachwycił Quentina Tarantino i Martina Scorsese. To "arcydzieło"
"Krótki film o zabijaniu" powstał jako część słynnego cyklu "Dekalog" Krzysztofa Kieślowskiego, który składał się z dziesięciu filmów inspirowanych Dziesięcioma Przykazaniami. "Krótki film o zabijaniu" rozwinął piąty odcinek tego cyklu, podejmując temat moralności, przemocy i kary śmierci. Kieślowski, wspólnie ze scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem, stworzył poruszający obraz społeczeństwa końca PRL, w którym prawo i sprawiedliwość nie zawsze szły w parze.
"Krótki film o zabijaniu" - fabuła
Akcja filmu koncentruje się na trzech postaciach: młodym chłopaku Jacku (Mirosław Baka), który brutalnie zabija taksówkarza, adwokacie Piotrze (Krzysztof Globisz), który podejmuje się jego obrony, oraz samej ofierze. Kieślowski przedstawia zbrodnię w sposób surowy i realistyczny, podkreślając jej brutalność, ale również bezsensowność. Podczas seansów ludzie w kinach krzyczeli "dosyć!", nie mogąc znieść brutalnych scen egzekucji. W filmie zestawiono akt morderstwa z państwową egzekucją, stawiając pytania o etykę kary śmierci.
Międzynarodowe uznanie i opinie krytyków
"Krótki film o zabijaniu" zdobył uznanie na międzynarodowych festiwalach filmowych, w tym na festiwalu w Cannes, gdzie otrzymał Nagrodę Jury i Nagrodę FIPRESCI. Film zachwycił także Martina Scorsese, który określił go jako jedno z najwybitniejszych osiągnięć kinematografii światowej. Quentin Tarantino uznał "Krótki film o zabijaniu" za jedno z arcydzieł polskiej kinematografii. Zdaniem wielu krytyków, film Kieślowskiego był jednym z najbardziej wstrząsających i ważnych głosów w debacie o karze śmierci. Film ten na zawsze wpisał się w historię światowej kinematografii i do dziś jest przykładem mistrzowskiego łączenia sztuki filmowej z ważnym przekazem społecznym.
Znaczenie filmu w kontekście polskiego kina
Dzieło Kieślowskiego miało ogromny wpływ na sposób przedstawiania moralności i etyki w polskim kinie. "Krótki film o zabijaniu" zyskał status filmu kultowego, a jego mroczna estetyka i przejmujący klimat do dziś są przedmiotem analiz filmoznawców i studentów. Wprowadzone przez Kieślowskiego zabiegi formalne, takie jak przytłumione barwy i surowa narracja, stały się inspiracją dla kolejnych pokoleń twórców filmowych.