Ten futurystyczny film z Alicią Vikander powinien zobaczyć każdy w dobie rewolucji AI
Ex Machina to intrygujący thriller sci-fi, który porusza temat Sztucznej Inteligencji i pytania o granicę między człowiekiem a maszyną.
Spis treści:
- „Ex Machina” – Film, który zadaje pytanie o granicę człowieczeństwa
- Fabuła: konfrontacja z Sztuczną Inteligencją
- Rola seksualności w kontekście człowieczeństwa
- Kyoko – tajemnicza postać w cieniu maszyn
- Zakończenie – moralność w cieniu technologii
„Ex Machina” – Film, który zadaje pytanie o granicę człowieczeństwa
W Ex Machina Alex Garland przedstawia intrygującą historię, w której technologia, sztuczna inteligencja i ludzka seksualność splatają się w fascynujący sposób. Film, który rozpoczyna się jako thriller sci-fi, staje się pełnym napięcia studium relacji międzyludzkich, tożsamości oraz granic pomiędzy człowiekiem a maszyną. W tym świecie technologii, które przekraczają ludzkie możliwości, pytanie o to, czym właściwie jest człowieczeństwo, staje się kluczowe. Garland zręcznie łączy elementy filozoficzne z intensywną narracją, składającą się głównie z czterech postaci i zamkniętej w przestrzeni posiadłości, co nadaje filmowi klaustrofobiczny, ale i intrygujący charakter.
Fabuła: konfrontacja z Sztuczną Inteligencją
Caleb (Domhnall Gleeson), młody programista, zostaje zaproszony przez swojego szefa Nathana (Oscar Isaac) do posiadłości ukrytej w odległym zakątku świata. Ma to być jego nagroda za wygraną w firmowej loterii. Wkrótce jednak Caleb dowiaduje się, że jego zadaniem jest przetestowanie Sztucznej Inteligencji stworzonej przez Nathana. Mężczyzna ma ocenić, czy AI, w postaci kobiecego ciała Avy (Alicia Vikander), to wciąż maszyna, czy już istota ludzka. Ava, posiadająca ludzką twarz i ciało, ale zbudowana z przewodów, niełatwo daje się sklasyfikować, co sprawia, że relacja Caleba i Avy zaczyna przybierać niezwykły charakter.
W trakcie sesji z Avą, które odbywają się za grubą szybą, zaczyna się wzajemne badanie i eksplorowanie granic między człowiekiem a maszyną. Ava zyskuje coraz większą uwagę Caleba, który zaczyna postrzegać ją nie tylko jako zaawansowaną technologię, ale jako kobietę. Seksualność Avy staje się kluczowa, ponieważ wykorzystuje ją, by zbliżyć się do Caleba i wzbudzić w nim nieufność wobec swojego wynalazcy.
Rola seksualności w kontekście człowieczeństwa
Garland, podobnie jak jego bohaterowie, bada granicę pomiędzy tym, co ludzkie, a tym, co maszynowe. W filmie pojawia się pytanie o celowość nadawania AI cech kobiecych. Ava, jako kobieta z ciałem i seksualnością, staje się obiektem pożądania, co zmienia sposób, w jaki Caleb postrzega jej istnienie. Wydaje się, że zbliżenie z Avą, choć oparte na interakcji z maszyną, ma więcej wspólnego z relacjami międzyludzkimi, niż z zimnym, technologicznym eksperymentem. Seksualność staje się kluczowym aspektem relacji i pozwala na przełamanie uprzedzeń wobec Sztucznej Inteligencji, a także stawia pytanie o to, co sprawia, że odczuwamy więź z drugim człowiekiem.
Kyoko – tajemnicza postać w cieniu maszyn
Obok głównych bohaterów – Caleba, Nathana i Avy – pojawia się jeszcze jedna postać, Kyoko (Sonoya Mizuno), która pełni rolę służącej Nathana. Choć początkowo wydaje się, że jest zwykłą kobietą, wkrótce okazuje się, że jest ona także maszyną, niemalże pozbawioną indywidualności. Kyoko, mimo wyglądu człowieka, nie rozumie słów, a jej rola ogranicza się do bycia przedmiotem spełniania zachcianek Nathana. Z jednej strony jest fizycznym narzędziem, służącym jedynie do zaspokajania potrzeby pana, a z drugiej – może być uznana za przykład bytu, który, choć posiada ciało człowieka, jest traktowany jak coś mniej niż istota ludzka. To ona stanowi w filmie kontrast do Avy, a jej rola daje do myślenia na temat tego, jak postrzegamy maszynę – czy w końcu, traktujemy ją jak pełnoprawnego członka społeczeństwa, czy tylko jak obiekt, który spełnia nasze potrzeby?
Zakończenie – moralność w cieniu technologii
Ex Machina jest filmem, który nie daje jednoznacznych odpowiedzi. Choć eksperymenty z Sztuczną Inteligencją w filmie stawiają pytanie o granicę między człowiekiem a maszyną, to jednak to, co jest najistotniejsze, to dylematy moralne, które towarzyszą bohaterom. Film pokazuje, jak łatwo pomylić intencje, jakie mogą pojawić się w relacjach międzyludzkich i maszynowych, a także jak szybko może zmienić się nasza percepcja istotności „życia” w technologicznym świecie.