Książka o Ani Przybylskiej - cytaty

Dlaczego spośród dziewczyn ze swojej agencji Małgosia Rudowska zabiera właśnie ją?

- Kiedyś powiedziała mi, że chce być aktorką. A potem w kółko to powtarzała - tłumaczy dziś Gosia. - Ona była inna niż dziewczyny, które wysyłałam na wybiegi albo na promocje do supermarketów. Już kiedy zobaczyłam Anię po raz pierwszy, wiedziałam, że coś z niej będzie. Coś więcej, choć jeszcze nie wiedziałam co. Uroda? Niesamowite oczy, w których można się było utopić? Jasne. Ale jeszcze kontrastujący z tą urodą głos, taki nietypowy, wibrujący, nawet zbyt niski. Przecież taki głos powinien jej przeszkadzać, przecież nie pasuje do jej twarzy zbutnowanego anioła. A jednak u niej to wszystko grało. Najpierw hipnotyzowały cię oczy, potem zaskakiwał głos. Nie sposób było nie zwrócić na nią uwagi. Nie sposób było o niej zapomnieć. Tylko że wtedy Anka nie miała o tym pojęcia.

Agnieszka, siostra Ani: - Rozpierała ją energia, wszędzie było jej pełno. I pewnie przez to ciągle wpadała w tarapaty. Ale z drugiej strony wychodziła z nich bez szkody. Wszyscy w rodzinie byliśmy przekonani, że jest w czepku urodzona i że wykaraska się z każdego kłopotu.

Ania Przybylska: - Nie pochwalam przeklinania, ale taka już jestem. Wielokrotnie przysięgałam sobie, że już więcej nie będę. Chyba nic na to nie poradzę.